Lang leve de Hugo's

De VRT lanceert vanaf volgend jaar een eigen literaire prijs, de Hugo. De naamkeuze is een eerbetoon aan Hugo Claus, en als ik de berichtgeving vanop de Reyerslaan mag geloven, doet de omroep hiermee ook een geste richting Vlaamse literaire wereld.


Het boekenvak heeft het moeilijk, in die mate zelfs dat de voorbije jaren enkele belangrijke literaire onderscheidingen sneuvelden. Zo’n Gouden Boekenuil (of FINTRO Literatuurprijs) was voor de laureaat telkens toch een opsteker, in alle opzichten. Enerzijds was het altijd goed voor promotie en meerverkoop, anderzijds hing er ook meestal een geldprijs aan vast voor de winnaar.

De VRT wil met de Hugo dat gemis opvangen en verdient daarvoor lof. Alle netten van de omroep zullen hun Hugo's uitreiken, met een gegarandeerd groot publieksbereik als gevolg. 
 
Je zou verwachten dat iedereen daar mee opgezet is, maar toch klinkt er ook kritiek. Schrijver Jeroen Olyslaegers krijgt op sociale media nogal wat bijval met z’n opmerking dat er geen geldprijs aan de Hugo’s verbonden is. Hij verwijst naar de reclame waarvan de VRT-website, radio- en televisiekanalen zouden ‘barsten’ (sic), en dat daar toch geld te vinden moet zijn. Jeroen ergert zich met name aan de inderdaad wat banale verwoording van de VRT dat de winnaars 'eeuwige roem en een passend kunstwerk krijgen.'  

Maar hij schiet op de pianist. De Hugo is de openbare omroep op z’n best, een mooie invulling van de culturele opdracht die de overheid van de VRT verwacht. Niet gewoon als doorgeefluik, maar als een heuse spelmaker. 

De VRT kan trouwens niet doen wat ze wil met haar reclameopbrengsten. Eventuele opbrengsten boven het afgesproken plafond moet de omroep aan het Mediafonds geven, dat het geld aanwendt voor de productie van Vlaamse tv-reeksen (fictie, documentaire, animatie). Ook de audiovisuele sector kan  het geld goed gebruiken, en zou wellicht in de pen klimmen als de VRT het voor hen voorziene geld richting literatuur zou versassen.

Laat de VRT de Hugo’s eerst maar eens tot een succes maken, bij kijkers én lezers. De rest volgt wel.