Een DOELgerichte aanpak

De Nederlandse erfgoedvereniging Heemschut liet onlangs weten dat ze Doel voordraagt als meest bedreigde erfgoed voor de lijst van het ‘7 Most Endangered Programme’ van Europa Nostra. Dat is niet meteen iets om mee uit te pakken, de erfgoedsites op die lijst zijn er -om het nog zacht uit te drukken- niet al te best aan toe. Europa Nostra ontpopt zich dan als een soort LHBO, een laatste hulp bij ongevallen. Het probeert de sites te reanimeren door een toekomstplan uit te werken en financiële middelen te zoeken. Eerder dit jaar had ik minister Diependaele al gevraagd hoe het zat met het dossier Doel. Het antwoord was toen dat er gesprekken gevoerd werden met verschillende partijen om een duurzaam, coherent, haalbaar en toekomstbestendig plan uit te werken. Ineens verscheen dan het bericht van Heemschut, vandaar een nieuwe vraag aan de minister: wat vindt hij van de inmenging van een buitenlandse erfgoedvereniging ? De minister gaf aan dat hij een kort antwoord had (al is ‘kort’ een zeer relatief begrip in het parlement) :

- Geen bezwaar dat het erfgoedbetoog wordt ondersteund vanuit het buitenland. Heemschut werkt samen met Erfgoedgemeenschap Doel & Polder, die al sinds 2006 bestaat. Ze delen onze bezorgdheid over Doel, dat is positief.

- De partijen aan tafel hebben uiteenlopende belangen maar de dialoog verloopt constructief en met de nodige sereniteit.

- Het proces verloopt traag omdat er redelijk lang gezocht is naar de richting die het dossier zou moeten uitgaan. Maar ook omwille van het wantrouwen tussen de verschillende actoren.

- De oplossing in het dossier Doel zal een compromis zijn maar deze kans moeten we grijpen anders zal het dorp alleen maar meer verloederen

- Het huiswerk dat nu gemaakt wordt, is ook het soort oefening dat Europa Nostra maakt, het zal dus een argument zijn voor Europa Nostra om Doel niet te selecteren. Zowel Heemschut als Europa Nostra worden ingelicht.

Kortom: een DOELgerichte aanpak, wordt vervolgd.