N-VA ? N-VJAAAAA !!!!

Het einde van deze legislatuur is in zicht. Op 8 mei vindt de laatste plenaire vergadering plaats, nadien gaan veel collega’s in campagnemodus. Ik niet, na twee legislaturen neem ik afscheid van de politiek en ga ik (hopelijk) genieten van mijn pensioen.

De overstap van TV- en radiopresentatrice naar de politiek was groter dan ik me had voorgesteld. Het was zoeken naar hoe ik het mandaat van volksvertegenwoordiger zou invullen, hoe het parlementaire systeem werkt, hoe een fractie werkt, wat mogelijk is in een commissie…. Het heeft me tijd gekost om er achter te komen hoe besluitvorming tot stand komt, hoe beleid werkt. Ik kan me dan ook voorstellen dat het merendeel van de bevolking geen duidelijk beeld heeft van hoe het parlement werkt, hoe de politiek werkt.

Ik herinner me levendig hoe ik in mijn eerste parlementaire week de agenda van de fractievergadering aan het doornemen was op de trein. De man tegenover me had het N-VA logo op het blad opgemerkt, hij spuwde nog net geen vuur, alleen zijn gal over N-VA. Het was een partij die LOOG want wat heel veel van wat er in ons verkiezingsprogramma stond, was niet terug te vinden in het regeerakkoord. ‘Dus dan LIEGDE gewoon, hè ?’  En toen stapte hij jammer genoeg uit, anders had ik hem erop attent kunnen maken dat élk verkiezingsprogramma verschilt van het daaropvolgende regeerakkoord. Geen enkele partij in dit land haalt de absolute meerderheid, dus worden er coalities gevormd. En regeren met coalitiepartners betekent compromissen sluiten.

Wat me dus nu tegen de borst stoot, zijn de vele verkiezingspraatjes en loze beloftes die ik andere partijen hoor rondstrooien: gratis openbaar vervoer, meer middelen voor domein zus of zo, een miljonairstaks...  Zo makkelijk, zo gratuit.

Nee, regeren is geen walk in the park, het is compromissen sluiten, harde, onpopulaire maatregelen nemen omdat het MOET, omdat de bomen niet tot in de hemel groeien, omdat we met een miljardenschuld zitten, omdat Europa regels oplegt ….

Er liggen intussen een paar honderd plenaire vergaderingen, meer commissies en parlementaire initiatieven achter mij. De politiek is de laatste 5 jaren nóg harder en meedogenlozer geworden. De coalitiepartners lijken vaak te vergeten dat er een regeerakkoord bestaat en de pers verzwijgt liever dingen die niet in hun politieke kraam passen.

Ik heb dan ook mateloos veel bewondering voor de ‘anciens’ van mijn partij die de moed hebben om opnieuw een legislatuur aan te gaan. Ik noem ze helden, omdat ze zich blijven inzetten om de samenleving beter te maken. Vechten tegen de bierkaai, tegen de hopeloze, uitgeleefde constructie die België heet. De nieuwe lichting verkozenen die straks in de politieke arena stappen, wil ik veel moed toewensen. Mijn domeinen waren vooral onroerend erfgoed, maar ook media en cultuur. Het zijn niet de grote werven in het Vlaams parlement maar ze verdienen de zorg van nieuwe, enthousiaste commissieleden.